اکونومیست: اقدامات اسراییل در غزه اگر هم نسل‌کشی نباشد هولناک و ناگوار است
تاریخ انتشار: ۲۶ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۰۳۱۷۵
منبع: اکونومیست
تاریخ انتشار: ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳
مترجم: لیلا احمدی
عصر ایران: هر چند اکونومیست کوشیده اتهام نسل‌کشی را از جنایات اسراییل در غزه تا حدی دور کند و حتی جاهایی حمس را متهم سازد اما انتشار این ترجمه به خاطر آن است که در پایان گزارش سازمان ملل درباره دارفور را یادآور شده که "ارتکاب جنایت جنگی می‌تواند جدی‌تر و شنیع‌تر از نسل‌کشی باشد".
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
عصر ایران- خیلی از دولت‌ها و شهروندان از حجم تلفاتِ غیرنظامیان در جریان بمباران و تهاجم اسرائیل به غزه - در پاسخ به حملۀ حماس به اسرائیل - وحشت‌زده‌اند.
دهم اکتبر، "ریاض منصور"، نمایندۀ فلسطین در سازمان ملل در وصف اقدامات اسرائیل گفت: "چیزی کم از نسل‌کشی ندارد". ایران و عراق نیز اسرائیل را به نسل‌کشی متهم کردهاند.
از نظر سیاسی، واضح است که دشمنان اسرائیل باید به جنایتی فجیع در قامتِ نسل‌کشی استناد کنند، اما این ادعا از جانب کشورهای دیگری نیز مطرح شده که عموماً رابطۀ دوستانه‌ای با اسرائیل دارند. کلمبیا، هندوراس و آفریقای جنوبی همگی سفیران خود را از اسرائیل خارج کرده و دولت این کشور را به ارتکاب "نسل‌کشی" متهم کردهاند.
معترضان و مفسرانِ غربی نیز این اصطلاح را به کار برده‌اند. " مهند عیاش"، استاد جامعه‌شناسیِ دانشگاه مونت رویالِ کانادا، در این‌باره می‌گوید: "روشن است که اسرائیل درحالِ نسل‌کشیِ مردم فلسطین است".
"کریگ مخیبر"، مدیر دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر در سازمان ملل، در تاریخ ۲۸ اکتبر چنین نوشته است: "جنایات اسرائیل درسی تاریخی در باب نسل‌کشی است."
اسرائیل اما نسل‌کشی را رد کرده و درمقابل حماس را به این جنایت متهم کرده است. "گیلاد اردان"، نمایندۀ دائم اسرائیل در سازمان ملل، روز ۲۶ اکتبر اعلام کرد: "جنگ ما، جنگ با فلسطینی‌ها نیست. اسرائیل در حال جنگ با سازمان تروریستی و نسل‌براندازِ حماس است".
اما نسل‌کشی دقیقاً چیست و اگر این روزها درحالِ وقوع باشد، به لحاظ حقوقی در نزاع کنونیِ اسرائیل و حماس چگونه کاربرد می‌یابد؟
در دسامبر ۱۹۴۸، پس از جنگ جهانی دوم، سازمان ملل "کنوانسیون پیشگیری و مجازات جنایت نسل کشی" را روی کار کرد. این کنوانسیون، نسل‌کشی را فرایندی تعریف می‌کند که با هدف «انهدام کلی یا جزئیِ گروهی ملی، قومی، نژادی یا مذهبی» شکل می‌گیرد.
برخلاف درک رایج از این اصطلاح، سازمان ملل می‌گوید: "صرفاً کشتار منجر به نسل‌کشی نمیشود". "اقدامات عامدانه‌ای که به تخریب فیزیکیِ زندگی گروهی از مردم بیانجامد"، و نیز وارد کردن «آسیب جدیِ جسمی یا روحی»، «اقداماتی با هدف جلوگیری از تولد آدم‌ها» و «انتقال اجباری کودکان از گروهی خاص به گروه دیگر» نیز مصداق نسل‌کشی است ".
باید توجه داشت که انتساب سایر جنایات به نسل‌کشی، پیامدهای قانونی دارد و مثلاً دادگاه کیفریِ بین‌المللی می‌تواند فردی را به جرم القای نادرستِ جنایتی خاص به نسل‌کشی، متهم بداند و محاکمه کند.
تفاسیر کنوانسیون متفاوت است و چارچوب بسیار وسیعی دارد. با این حساب کدام جنایات نسل کشی قلمداد می‌شوند؟
قتل سیستماتیکِ ۶ میلیون یهودی به فرمان نازی‌ها نسل‌کشی بود. قصابیِ سازمان‌یافتۀ ۵۰۰ هزار توتسی توسط شبه‌نظامیان هوتو در رواندا در سال ۱۹۹۴ نیز نسل‌کشی محسوب می‌شود. در هر دو مورد، هدف مشخصاً نابودکردن قومی خاص بوده است.
با این‌حال، در مورد دارفور در سودان که حدود ۳۰۰ هزار نفر در سال‌های پس از آغاز جنگ در سال ۲۰۰۳ کشته شدند، نسل‌کشی چنین وضوحی ندارد. آمریکا جنایت دارفور را نسل‌کشی نامید. اما در سال ۲۰۰۵ یکی از کمیسیون‌های سازمان ملل به این نتیجه رسید که دولت سودان "سیاست نسل‌کشی" را دنبال نکرده (هرچند برخی افراد ممکن است با "نیت نسل‌کشی" مرتکب جنایت شده باشند).
دولت دونالد ترامپ رفتار دولت چین با اویغورها در سین‌کیانگ را نسل‌کشی خواند، اما دیگران با آن مخالفت کردند. آزار و شکنجۀ اویغورها توسط چین "وحشتناک" بود، اما نسل‌کشی نبود.
در اصل هفتم منشور حماس آمده است: « قیامت برپا نمیشود تا آن زمان که مسلمانان با یهودیان به نزاع برخیزند و آنها را به هلاکت برسانند ». ماده ۱۳ منشور هرگونه مصالحه یا صلح را تا زمانی که اسرائیل نابود نشود رد می‌کند.
[به ادعای نویسنده اکونومیست] مبارزان حماس که در ۷ اکتبر به اسرائیل حمله کردند و بیش از ۱۴۰۰ اسرائیلی (و ملیت‌های دیگر) را کشتند، به‌وضوح قانون نسل‌کشیِ خود را اجرا می‌کردند. در مقابل، اسرائیل به این نحو آزمایش نسل‌کشی انجام نمی‌دهد. شواهد کمی وجود دارد مبنی بر اینکه اسرائیل مانند حماس، چنین به صراحت "قصد" نابودی گروه قومی - فلسطینی ها را داشته باشد.
اسرائیل می‌خواهد گروه شبه‌نظامیِ حماس را از بین ببرد و با این کار غیرنظامیان را هم نابود می‌کند. حتی اگر برخی تندروهای اسرائیلی بخواهند فلسطینیان را ریشه‌کن کنند، این خواسته، به‌وضوح سیاست دولتی نیست.
همچنین اسرائیلیها قصد آشکاری برای جلوگیری از تولد فلسطینی‌ها نشان نمی‌دهند. اما کسانی که آنها را به نسل‌کشی متهم می‌کنند به تعداد زیادی غیرنظامیِ کشته‌شده (دست‌کم ۱۰ هزار نفر تاکنون) اشاره می‌کنند و مدعی هستند که محاصرۀ این نوار با معیار "شرایط زندگی" مطابقت دارد.
اسرائیلیها به وضوح "آسیب جدیِ جسمی یا روحی" به فلسطینی‌ها وارد کردهاند. آنها مردم را از شمالِ این نوار آواره کردهاند. اگر به این افراد اجازۀ بازگشت داده نشود، این وضعیت می‌تواند تخریب جزئیِ قلمرو یا طبق هشدار "یان اگلند"، رئیس سابق سازمان ملل متحد در بخش تلاش‌های بشردوستانه و امدادی، انتقالِ اجباری جمعیت قلمداد شود.
حتی اگر اقدامات ارتش از آستانۀ نسل‌کشی عبور نکند، باز هم نادرست، هولناک و ناگوار است؛ همان‌طور که سازمان ملل در گزارش دارفور به این نتیجه رسید که "جنایت علیه بشریت و ارتکاب جنایت جنگی... می‌تواند جدی‌تر و شنیع‌تر از نسل‌کشی باشد".
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: نسل کشی جنگ غزه سازمان ملل فلسطینی ها نسل کشی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۰۳۱۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت ظریف از دلایل موافقت آمریکا و مخالفت اعراب و اسرائیل با برجام
آفتاب‌‌نیوز :
محمدجواد ظریف، وزیر خارجه پیشین ایران در سلسله نشست‌های چهلمین سال تاسیس انتشارات اطلاعات و در نشست اول آن با عنوان «ژئوپلیتیک خلیج‌فارس» به سخنرانی پرداخت که مهمترین اظهارات او به نقل از جماران به شرح زیر است:
دنیا گرفتار چالش شناختی است.
خطا‌هایی که بعضا صورت می‌گیرد به دلیل شناخت و ادراک نادرست است.
دوستان ما در جنوب خلیج فارس ادراک خود را اصلاح می‌کنند و ما در اصلاح این ادراک تا حدودی عقب هستیم.
هنوز این تفکر غلط خرید امنیت در این کشورهای عربی وجود دارد البته ان‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که نمی‌توانند با وابستگی به یک قطب برای خود امنیت تامین کنند.
کویت قبل از اینکه به کشتی‌های خود پرچم امریکا بزنند پرچم شوروی را نصب کرده بودند
این کشورها این مشکل ادراکی را کماکان دارند که باید امنیت را خرید و نخستین آنها صدام بود. آنها تلاش کردند امنیت را با کمک صدام بخرند.
یکی از رهبران کشورهای حاشیه خلیج فارس شخصا به آقای روحانی گفتند که ما ۷۵ میلیارد دلار به صدام پرداخت کردیم.
زمانی که ایران قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت و طارق عزیز گفت تا مذاکره صورت نگیرد، آتش بس صورت نمی‌گیرد، دبیرکل وقت سازمان ملل به وزیرخارجه وقت دولت ریگان زنگ زد و او به دبیرکل جواب داد که ما در مهرماه که به نیویورک بیاییم با شما در این باره گفتگو خواهیم کرد. می‌دانید که تاریخ را نمی‌توان فراموش کرد. وقتی این شرایط پیش امد دبیرکل به پادشاه وقت سعودی زنگ زد و ملک فهد در تماس با صدام، او را به پذیرش آتش بس متقاعد کرد. پادشاه وقت به صدام می‌گوید: «غرور ایرانی را زیر پا نگذار.» عربستان در ان زمان این فهم را داشت که نمی‌تواند کاملا به صدام اعتماد و تکیه کند، اما در عمل متفاوت هم عمل می‌کرد.
وقتی سیاست خرید امنیت از عراق شکست خورد، این کشورهای عربی حوزه خلیج فارس برای خرید امنیت به سراغ شوروی و امریکا رفتند.
همین کشورها امروز برای خرید امنیت به سراغ اسراییل رفتند و متوجه نیستند که اسراییل در تاریخ خود از هیچکس حمایت نکرده و حتی به امریکایی‌ها در مذاکرات آزادی گروگان‌ها لگد زده اند. اسراییل در تاریخ تقلبی خود به هیچکس رحم نکرد. این اشتباه شناختی کنار نرفته است.
زمانی که آرامکو را تیر غیب زد، سعودی‌ها انتظار حمایت از آمریکا داشتند و حالا هم به دنبال خرید امنیت از اسراییل هستند
اشتباه ادراکی دوم ما و اعراب این است که فکر می‌کنیم امریکا به دنبال گسترش حضور خود در منطقه است، اما امریکا به انتقال حضور و نفوذ به خارج از این منطقه است.
امریکا دیگر قدر قدرت نیست. ما قدرت بزرگ داریم، اما هژمون نداریم. در جهان امروز دیگر قطب نخواهیم داشت، اما یکی از دلایل موافقت آمریکا با برجام، کاستن از حضور خود در منطقه بود. اعراب منطقه و اسراییل به همین دلیل با برجام مخالف بودند که نمی‌خواستند شاهد کاهش حضور آمریکا در منطقه باشند.
امریکا در حال برون سپاری تامین امنیت به اسراییل است و کشورهای عربی منطقه که به دنبال عادی سازی رابطه با اسراییل هستند باید بدانند که دیر یا زود قربانی تامین منافع اسراییل خواهند شد
اشتباه ادراکی سوم که به ما هم بازمی گردد این است که اگر با چیزی مخالفت کردیم و، چون خود را مرکز مشروعیت عالم می‌دانیم اگر به چیزی مشروعیت ندهیم جنبه اجرایی و عملیاتی پیدا نمی‌کند. در کاسپین این اشتباه را مرتکب شدیم و در مذاکرات شرکت نکردیم و بستر دریا را در غیاب ما تقسیم کردند.
عدم حضور به معنای عدم شکل گیری از ترتیبات امنیتی خلیج فارس نیست بلکه به معنای عدم تامین منافع شما است. مگر جلوی طالبان را توانستیم بگیریم؟ خیر؛ از روند مذاکره حذف شدیم. همین قاعده درباره مسیر‌های مواصلاتی هم هست که از این مسیر‌ها دور ماندیم و بعضا حذف هم شدیم.
در دنیای کنونی هم امریکا نمی‌تواند با وتو در شورای امنیت، مانع از قدرت مقاومت مردم غزه شود. جنگ اسراییل با مردم غزه هفت ماه است که ادامه پیدا کرده، اما جنگ اسراییل با کشورهای عربی شش روزه تغییر کرده است. آمریکا نمی‌تواند تصمیم گیری‌ها را وتو کند و این را دنیا و مردم و افکار عمومی این را ثابت کرده اند.
دو مبنای بازدارندگی، نصر خدا و قدرت مردم هستند.
مهمترین کاری که می‌توانستیم پس از جنگ غزه بکنیم این بود که پیشنهاد توافق منع تجاوز به کشورهای منطقه داده و کنش ایران هراسی را نابود کنیم
تصویر ترسناک ساختن از ایران، هدف اسراییل است و ما هم نباید در این تله بیفتیم.
این اشتباه ادراکی ما که خیال می‌کنیم اگر در روندی شرکت نکنیم شکل نمی‌گیرد اشتباه است. تصور نکنیم اگر fatf را نپذیرفتیم تنبیه نمی‌شویم و با تبعات ان روبه رو نمی‌شویم
دنیای امروز هرروز در حال تغییر است و ما هم هرروز باید فکر خود را نو کرده و تفکر جهان دو قطبی را کنار بگذاریم و واقعیت‌ها را ببینیم
بسیاری از انگاره‌های ما درباره نظم جهانی و حتی مردم خودمان غلط است
همسایه‌ها برای ما فرصت هستند.
مردم برای ما فرصت هستند نه تهدید. به فرصت، امکان بالندگی بدهیم
منبع: سایت انتخاب
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت